امیر قلعه نوعی که در نیمه اول و از ابتدای بازی رکب بدی از خوزه مانوئل با تجربه؛به دلیل نحوه آرایش بازیکنان و تاکتیک اتخاذ شده تیمش خورده بود،در نیمه دوم خودش با یک رکب بازی را آغاز کرد.امیر قلعه نویی حنیف عمران زاده را بدون اینکه بازیکنی جدید به ترکیب تیمش اضافه کند،از خط دفاع به خط حمله منتقل کرد و بچه غول استقلال(تمام حواشی این بازی بخاطر بازی حنیف در نوک حمله و فحاشی پرسپولیسی ها به وی آغاز شد) سرمربی تیم پرسپولیس را تا لحظاتی گیج و گنگ کرده بود.همچنین وقتی عمران زاده  آن ضربه سر زیبای خود را که از بالای دروازه قرمزها با فاصله کم به بیرون زد،سرمربی و بازیکنان پرسپولیس متوجه شدند که امیر قلعه نویی از هنر آنالیز و بازی خوانی حریفانش بین دو نیمه چه وظایف تاکتیکی جدیدی و چه توصیه های فنی به بازیکنش گوشزد کرده است.
قلعه نویی با علم به اینکه پرسپولیسی ها در اویل نیمه دوم و به خصوص از دقایق 70 به بعد به دلیل عدم آمادگی بدنی خسته می شوند و با بردن حنیف ابتدا یک جنگ فیزیکی تمام عیار بین عمران زاده و دو مدافع وسط زن حریف به راه انداخت تا در تکمیل این کار دو مهاجم کاذب تیمش_ آرش برهانی و سیاوش اکبرپور _ که حالا به عنوان دو بال  کناری حنیف بازی می کردند،هم به خط هافبک بیشتر کمک کرده باشند و هم با توجه به سرعت این دو بازیکن بتواند از حفرهای که بین  مدافعین حریف بوجود می آید،ضربه نهایی را به پرسپولیسی ها وارد کند.این تاکتیک قلعه نویی دو ویژگی داشت که حاصل بازیخوانی امیر قلعه نویی و همکارنش از نیمه اول بازی بود. اولین هدف و تاکتیک؛نگاه داشتن دو مدافع بلند زن قرمزها در زمین خودشان و فاصله انداختن بین آنها با خط میانی تیمشان و هدف بعدی آغاز حملات توسط بازی مستقیم با استارت حنیف عمران زاده.
امیر قلعه نویی خیلی خوب در نیمه دوم تیمش را روانه بازی کرد،منتهی به دلیل آنکه تیمش  هنوز جور جور نیست و بازیکنان فعلی هم در یکی دو پست آن انتظاری که از نمایش آنها می رفت،کاملا برآورده نشده،نتوانست در این بازی حتی با آوردن امین منوچهری تازه نفس به جای علی حمودی به قلب حریف تیر خلاص را بزند.یکی از مهره های که برای این سیستم قلعه نویی جان می داد،خسرو حیدری بود که متاسفانه در بازی قبلی به دلیل مصدومیت از وجود وی محروم شده بودیم.
خلاصه اینکه امیر قلعه نویی در اکثر نیمه های دوم بازیهای لیگ موفق عمل کرده و تا حدودی نیمه دوم ها را برنده بوده!
نتیجه:تا بازیکنان مصدوم تیم بهبودی کامل پیدا نکنن و با دیگر بازیکنان هماهنگ نشوند،باید این استقلال را تحمل کرد.هرچند قلعه نویی باید در تاکتیک های اتخاذ می کند،جایگاه بهتری برای ساموئل در نظر بگیرد و بیشتر از وی در ترکیب تیمش استفاده کند.ساموئل بازیکن بزرگیست که با توانایی خاص و قابلیت های فراوانی که دارد  می تواند حداقل با فرصتی یک نیمه ای خودش را به کادر فتی تحمیل کند.